به گزارش مشرق به نقل از فارس، دانشگاه هافسترا در نیویورک شاهد دومین مناظره اوباما و رامنی بود. این مناظره با حضور هشتاد نفر از افرادی که هنوز تصمیم  نهایی خود را برای انتخابات اخذ نکرده اند برگزار شد.

در این میان بوش که در صحنه رسانه ای و تبلیغاتی جمهوریخواهان نیز حضور نداشت تبدیل به مقصر اصلی شد و به نظر می رسد که بوش بازنده اصلی این مناظره بود. چنین بنظر می رسد که هنوز هیچکدام از نامزدهای انتخاباتی آمریکا درک نکرده اند که مسئله اقتصاد است وتوازن اقتصادی آمریکا تکان خورده است و با مقصر سازی دیگران راه حل بدست نمی آید.

این بار محور مناظره اقتصاد و اشتغال بود، یعنی همان نقطه‌ای که مسئله اصلی جامعه آمریکا است. این مناظره با توجه به کیفیت نگاه حاضرین به گونه ای سازمان داده شده بود تا انگیزه مشارکت در انتخابات را تغییر دهد و بخش عمده ای از جامعه و افکار عمومی آمریکا که انگیزه لازم برای شرکت در انتخابات را ندارند را با آلیاژ انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در نوامبر سال جاری میلادی پیوند دهد.

موضوعاتی از قبیل بیکاری، سیاست های مالیاتی، قیمت انرژی، سیاست درمانی اوباما، سیاست مهاجرتی، قانون حمل سلاح و حقوق زنان و تا حدودی موضوعات مرتبط با سیاست خارجی و بحث تکراری کشته شدن دیپلمات های آمریکایی در لیبی و اهمیت مسئولیت پذیری در این مناظره شد.

طبق معمول رامنی دوباره تلاش کرد تا با حمله به نقاط ضعف اوباما برای خود فرصت سازی کند و دولت اوباما را فاقد برنامه مدون دانست و اگرچه در گذشته در اظهارات خود از طبقه ثروتمند آمریکا حمایت کرده بود و افکار عمومی طبقه متوسط آمریکا را نادیده گرفته بود ولیکن این بار با تصحیح محدود این اشتباه به نحوی تلاش کرد تا خود را حامی طبقه متوسط جلوه دهد و با ذکر آمار از ناکارامدی دولت اوباما سخن بگوید و سیاست اقتصادی دمکرات ها را به چالش بکشد.

رامنی در حالی بر 23 میلیون بیکار در آمریکا سخن می گفت که طی ماه اخیر شاخص های اقتصادی آمریکا تا حدودی از خود تغییر نشان می دهد. رامنی سیاست حمله به کارنامه اقتصادی را در دستور کار خود داشت و با طرح مشکل ادامه کسری بودجه تلاش داشت تا فاصله عملکرد دولت اوباما با وعده های اتنخاباتی او در چهار سال گذشته را در ذهن بینندگان حکاکی کند. رامنی تا کید کرد در دوره دمکرات ها  بدهی ملی آمریکا از 10 تریلیون به 16 تریلیون دلار رسیده است و با انتخاب دوباره اوباما شرایط بدتر از گذشته خواهد شد.

وی سعی کرد با بیان جملات ساده در برابر کلمات جدی و سخت اوباما اذهان جامعه آمریکا برباید و مجذوب خود کند.

اوباما نیز در پاسخ تلاش کرد تا بی ثباتی مواضع رامنی را ثابت کند و بصورت زیرکانه و نرم افزاری از اهمیت انتقادات رامنی بکاهد.

اوباما با درک از مناظره بایدن ورایان که چند روز پیش انجام شد سعی کرد سیاست حمله در برابر حمله و انتقاد در برابر انتقاد ظاهر شود. اوباما گفت که رامنی در بیاناتش مواضع متغییر دارد و حرفش را تغییر می دهد وبصورت غیر مستقیم در بخش دیگر از سخنانش گفت "فردی که مسئولیت فرماندهی کل قوای آمریکا را بعهده دارد نباید مسئله منافع ملی را وارد بازی کند." به نقل از اخبار رسانه ها در هنگام این مناظره یکی از حاضران گفت من از اوباما و ناکامی های دوره وی ناامید هستم؛ اما در عین حال فکر می کنم سیاست میت رامنی نیز به مانند بوش خواهد بود و به مانند بوش عمل خواهد کرد. وی از رامنی پرسید که تفاوت های وی با بوش چه خواهد بود؟ رامنی در پاسخ اظهار نمود وی با بوش تفاوت های بسیاری خواهد داشت که اوباما با رد آن تاکید کرد رامنی دقیقا دنباله رو بوش خواهد بود.

در این میان بوش که در صحنه رسانه ای وتبلیغاتی جمهوریخواهان نیز حضور نداشت  تبدیل به مقصر اصلی شد وبه نظر می رسد که بوش بازنده اصلی این مناظره بود. قابل توجه است که روزنامه مردم ارگان حزب حاکم بر چین نیز با انتشار مقاله ای تحت عنوان شرم بر سیاست آمریکا بشدت به بازی های انتخاباتی آمریکا حمله نمود واعلام کرد که آمریکا با انتقاد از دیگران قدرتمند نمی شود ومسئول بحران مالی سیاستمداران آمریکایی هستند.

در این مقاله سیاست های آمریکا ابلهانه نام گذاری شده است و رکود سیاسی را با رکود اقتصادی در آمریکا پیوند زده است. این مواضع چین در حالی مطرح شد که برخی رسانه در آمریکا مشکلات اقتصادی آمریکا را مرتبط با سیاست و شیوه سرمایه گذاری چینی‌ها در آمریکا قلمداد نموده بودند.

اکنون باید دید که نظر سنجی ها در مورد واکنش افکار عمومی این مناظره چگونه قضاوت می کنند و با توجه به مناظره اخر و سوم رامنی واوباما در فلوریدا که متمرکز بر مسائل سیاست خارجی خواهد بود چگونه طی سه هفته آینده رئیس جمهور آمریکا تعیین خواهد شد.

چنین بنظر می‌رسد که هنوز هیچکدام از نامزدهای انتخاباتی آمریکا درک نکرده اند که مسئله اقتصاد است و توازن اقتصادی آمریکا تکان خورده است و با مقصر سازی دیگران راه حل بدست نمی اید.